ตอนเราเป็นเด็กเรารู้สึกว่าชีวิตมันยาวนานวันเวลาผ่านไปช้าจนน่าเบื่อหน่าย จนวันที่เราโตขึ้น และยิ่งโตขึ้น เรากลับรู้สึกว่าวันเวลามันผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน .... คนที่เรารักคนรู้จักรอบๆตัวเริ่มหายไปที่ละคน มันน่าใจหายนะ ชีวิตเราไม่ยืนยาว อย่างที่เคยคิด จงรักในวันนี้ จงขอบคุณ จงขอโทษและยกโทษให้กันกัน กอดกัน อย่ารอวันพรุ่งนี้อีกเลย มันอาจไม่มีอยู่จริง ....